RAP media

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

Ή Τέχνη αποτελεί έκφραση ανακατατάξεων, λαών και κοινωνικών εξελίξεων. Είναι η ίδια η ζωή, μιας και είναι μνήμες, από βιώματα πολιτισμικής παράδοσης, και από ιστορικά γεγονότα. Γιά να αναπτυχθεί να καρπίσει, χρειάζεται ,της Ιστορίας το γόνιμο έδαφος.

Έμείς οι Έλληνες, έχουμε μια λαμπρή και πολυκύμαντη Ιστορία, εξ ου και το “ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ” που είναι ο φάρος της ανθρωπότητας. Άν και η Ελλάδα μας, έζησε επί αιώνες κάτω από κυριαρχία βαρβάρων, και ανακόπηκε η άνθιση της Τέχνης, ήταν τόσο μεγάλη η κληρονομιά της, που όταν ανέκτησε την ελευθερία της, και κτίστηκε από την αρχή το κράτος, έγινε άξια συνοδοιπόρος με την υπόλοιπη Ευρώπη, στο τοπίο της Τέχνης. Οί δημιουργοί μας, τίμησαν και τιμούν, ως γνήσιοι΄ Ελληνες, την Πατρίδα, και σ’ αυτόν τον τομέα, όπως και σε όλους τους άλλους, στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

– Ή Ιστορία της ανθρωπότητας, απλώνεται πάνω από το ανθρώπινο τοπίο, χιλιάδες αιώνες πρίν. Από τη πολύ μακρινή εκείνη εποχή, η κομψότητα, σε ορισμένα σχήματα εργαλείων, και μιλάμε για τους προϊστορικούς χρόνους, έδειχνε μια αίσθηση αρμονίας, και ισορροπίας. Άρα μπορούμε από τότε να μιλάμε για μια πρωτόγονη μορφή Τέχνης. Περνάμε τρέχοντας από τις ορθάνοιχτες πόρτες, πλέον της Ιστορίας της Τέχνης, στον 7ο αιώνα π.Χ όπου το “ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ”, δεν έχει προηγούμενο σε λάμψη και ωραιότητα.

– Ή Αρχαία Ελληνική Τέχνη, άσκησε αποφασιστική επίδραση στη διαμόρφωσε των τεχνών στη Δύση. Οί πρώτοι μιμητές θα είναι οι Ρωμαίοι. Μετά τη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μια διαφορετική Τέχνη αναπτύχθηκε στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Από τον 15 αιώνα, οι Ιταλοί καλλιτέχνες ζωγράφιζαν με ενθουσιασμό, με βάση την υπέρτατη εκείνη ομορφιά της αρχαίας Ελληνικής Τέχνης, πιστεύοντας, ότι ξανάβρισκαν την λαμπρότητα εκείνης, μιμούμενοι τη Ρωμαϊκή Τέχνη, που ήταν μίμηση όπως προείπαμε της Ελληνικής. Αύτή η ψευδαίσθηση, κράτησε, ως τον 19ο αιώνα, όπου τελικά έγινε γνωστή η αληθινή Ελληνική Τέχνη, που ήταν μέχρι τότε άγνωστη, κρυμμένη στα σωθικά της σκλαβωμένης επί αιώνες ή ερείπια σκόρπια, πανω στη γή της, η κλεμμένη από αρχαιοκάπηλους ξένους, όπως ξέρουμε από τα διαβάσματά μας.

-Ή Βυζαντινή Τέχνη, επίσης, προέρχεται απευθείας, από την αρχαία Ελληνική, με διαφορετικό το πνεύμα των έργων. Ή αρχαία Τέχνη απεικόνιζε τη πραγματικότητα, ενώ αντίθετα η Βυζαντινή, θέλησε να περιγράψει όχι τη πραγματικότητα αλλά το επουράνιο. Τά τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, ή μόνη Τέχνη που επέζησε, και κράτησε αναφτή τη φλόγα της παράδοσης, είναι η Λαϊκή Τέχνη που διαφύλαξε την Ελληνική ταυτότητα.

– Μέ τη γέννηση του Νεοελληνικού κράτους, η Ελληνική Τέχνη ακολούθησε, για να μη πούμε μιμήθηκε, όπως ήταν φυσικό, όλα τα κινήματα που αναπτύχθηκαν, στον έξω κόσμο, και κυρίως στην Ευρώπη και την Αμερική. Ή χρονική περίοδος, των δύο πολέμων και όχι μόνο, του 20ου αιώνα, όπου η φωτιά και ο σίδηρος είχε τον πρώτο λόγο, αποτυπώθηκε από τη Τέχνη, γιατί όπως είπαμε, αυτός είναι ο προορισμός και ο σκοπός της γνήσιας Τέχνης. Είναι μια Τέχνη δύσκολη και αντιφατική, απεικόνιση της απελπισμένης ανθρωπότητας, αλλά βίωσε και τον μεγαλύτερο διωγμό από τον παράφρονα ηγέτη της Ναζιστικής Γερμανίας. Αύτός ο μανιακός, καταδίωξε με μανία την μοντέρνα Τέχνη, και την ονόμασε “ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ” Οί καλλιτέχνες, αυτοεξορίστηκαν, και τα έργα τους άλλα σκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους, άλλα καταστράφηκαν, άλλα κλάπηκαν και φυλάχθηκαν για μελλοντική χρήση από τους εγκληματίες Ναζί.

– Τελειώνοντας αυτό το σύντομο οδοιπορικό της Τέχνης, θά πούμε, πως σήμερα οι καλλιτεχνικές τάσεις έχουν πάρει παγκόσμιες διαστάσεις, και πως όπως φαίνεται, οι νεοέλληνες καλλιτέχνες, κουβαλάνε τη γονιδιακή κληρονομιά τη θαυμαστή, και διαπρέπουν στό Παγκόσμιο τοπίο αυτής της πανέμορφης και ματαιόδοξης κυρίας. Διακρίνονται για το βαθύ αίσθημα της εικαστικής γλώσσας, τη διαχειρίζονται με μοναδική δεξιότητα, και είναι πρώτοι μεταξύ των πρώτων.!

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου

Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια